Monday, May 21, 2007

Retrato de la familia

Last Sunday i went to San Sebastian church... yah i know me attending a mass.. but i really go to church every sunday or at least once a week.. its like my vow to the patron of San Sebastian church..(long story). Theres a part of a mass where you have to say "peace be with you".. to your friends, family and other people that you can see... I saw this family, the typical filipino family.. they all go to church.. and when the part you have to say that phrase.. they hug and kiss each other while saying peace be with you, the perfect family portrait... and that moment i remember my family... but i can't remember the last time we go to church together or if that really happen... my mom died when i was just seven, my dad work abroad for almost 20 yrs.. my brother & sister got married in a very young age.. that time i fell so alone..i just bow my head.. whats the worst thing could happen.. now I'm turning 22, i can't imagine my own family end up like that.. but hey!, I'm not blaming anyone for what happen... i learn alot from it.. thank god I'm still standing.. maybe thats the purpose why I'm their.. to learn how make own "Retrato de la familia" Family Portrait...

Thursday, May 17, 2007

Freedom table

Sa trabaho meron kaming lamesa sa kusina ng opisina, kung saan most of the empleyado ay dun kumakain pag break... masaya dun pag break. madalas kwentuhan.. yun lang kasi time namin para makapag usap ng matagal... pampatanggal na rin ng antok.. masaya, malungkot, nakakatakot, malaswa... madalas nakaktawa.. basagan, asaran, babuyan.. lahat napaguusapan madalas na paksa? kahit ano walang limitasyon... pulitika, trabaho, buhay, relasyon, sex, chismis, relihiyon, pangyayari, kaganapan, mas marami mas masaya... sa lamesang yun makikilala mo ang bawat isa, sinu ang madamot (di na namimigay ng pagkain), sino ang malambot (Aaahy!), sino ang mabait (namimigay ng pagkain), sino ang pogi (ahem!), sino ang matakaw.. at kung anu-anu pa.. nakakatuwang isipin na sa bawat araw na ikinain ko sa lamesang iyun ay di kami nauubusan ng mapaguusapan... hanggang sa paguwi mo sa bahay, habang naglalakad, nasa byahe at habang nakaupo ka truno ng cr nyo... mapapangiti at mapapaisip... panis na ata yung nakain ko nung break ah... may baon pa kaya kong pare bukas? kelan kaya sweldo? anung kayang masarap baunin bukas.. sinu naman kayang bangka at magbabahagi ng kanyang yabang sa kwentuhan bkas...

Sa mga nagdaang panahon, sa dami-dami ng kumain sa lamesang yun.. meron kayang isang nakaalala, sa mga nanatili pa, nag-resign, nag-awol.. at bigla na lang di nagparamdam.. at sa mga taong naging bahagi na ng kasaysayan ng lamesang yun... malamang mapapakamot din ng ulo yun.. kung may makaalala man.. at naibahagi rin sa iba kung anu man mga natutunang kwento, kalokohan at yabang na napulot nya sa apat na sulok ng lamesang iyon... sana lagi nyong tatandaan, hanggang ngaun ay apat pa rin ang paa nun at mananatiling apat sa mga magdadaan pang panahon at walang pinipili ang nagiisang "freedom table"..